Sounds of Silence

Vandaag gaan we de Doubtful Sounds in. Een fjordengebied waar Thomas Cook als eerste aan kwam. Hij durfde eigenlijk vanaf zee de fjorden niet in, was bang dat hij er nooit meer uit zou komen. Hij twijfelde en noemde het daarom de ‘doubtful’ sounds. De kapitein van vandaag gaf Thomas Cook nog ff een sneer. Europeanen snappen er nix van, dit zijn fjorden en geen sounds. Oké punt gezet. De kapitein vertelde nog meer interessante zaken over het gebied. Er valt nml 8-10 mtr regen per jaar.... we zijn tot de conclusie gekomen dat er vandaag een meter is gevallen ☔️🌨 We varen vanaf Manapouri richting de sounds. Na 45 min gaan we aan wal en rijden we met een bus over een pas naar de volgende boot. We zitten in de wolken, de chauffeur stopt op alle mooie plekken maar we zien nergens wat door de laaghangende bewolking. Toch is het gaaf, soort van mystiek met het donkere water, de mist, de bewolking en af en toe lichtinval. Het is vandaag watervallen dag. We zien er 10 tallen. Een aantal zijn er altijd maar door de regenval ontstaan er overal watervallen. Boot 2 neemt ons dieper de sounds in door smallere wateren waar links en rechts steilere bergwanden omhoog reizen. We komen in een doodlopend stuk waar de kapitein de boot stil legt, ook de motoren gaan uit. Hij vraagt iedereen naar buiten te gaan en te luisteren naar de stilte van de sounds. INDRUKWEKKEND STIL, de sounds of silence. Het is adembenemend stil, je hoort alleen wat geluiden uit de natuur... de waterval. De stilte overvalt je... omarmt je.... neemt je mee.... zooo mooi! Iedereen staat aan dek en is stil en respecteert de stilte.  De kapitein start de motoren weer, maar de mensen blijven nog stil..
We kunnen, ja lees het goed, kunnen vandaag zeehonden, dolfijnen, pinguïns en zelfs walvissen spotten .... had gekund dus. Niets van dit alles gespot! 1 zeemeeuw gesignaleerd, that’s iT! Maar het had gekund 😜 tojdens de weg terug met de bus breekt het wat open. Dus worden we getrakteerd op weer mooie vergezichten op Deep Cove. Als we terug zijn besluiten we naar Te Anau te gaan om te eten.  We MOETEN goede WiFi hebben want familie en vrienden zitten op ons verhaal en foto’s te wachten. We krijgen al appjes waar we blijven. De verveling op campings, in vakantiehuizen  en bij thuisblijvers slaat toe. Excuses! De WiFi in het restaurant waar we zitten werkt ook niet echt mee maar na 6x opnieuw inloggen zijn we online! Gelukkig zijn we uber-zen dus krijgen er geen stress van 🙌 Gelijk maar even een plan gemaakt voor morgen! We reizen via de Caitlins naar het  zuidelijkste puntje van NZ. En daar schroeven  we het niveau van onze slaapplaats wat op....