De stille tocht 🚶‍♀️⛰🚶‍♀️

Niets lijkt wat het is! Dus laat je niet misleiden door de titel van vandaag, het was een topdag. We worden weer wakker met de geur van eucalyptus en den. Ineke ligt boven in de hut en is gekookt! Nu blijkt warmte naar boven te trekken 😳 Sien heeft nergens last van dus Ineke is na vannacht  welldone en Sien rare. Vandaag 2 opties de 🐬🐬of de 🚶‍♀️⛰🚶‍♀️. We bellen voor het zwemmen met de dolfijnen maar helaas geen boot die de haven uit gaat vandaag voor het zwemmen met dolfijnen. Het heeft de afgelopen dagen flink gewaaid en  de zee is te wild om mensen over boord te gooien. Er is wel nog een boottocht om dieren te spotten... wat zien we dan? Dolfijnen en zeeleeuwen. Ook pinguïns toevallig? Nee! Oké dan gaat optie 2 in werking. De wandeltocht vanuit onze hut naar de Purple peak en the Stony Bay peak. Peaks, vrij vertaald toppen, zouden ons aan het denken gezet moeten hebben... maar vanuit onze hut waar we de twee toppen kunnen zien lijkt t mee te vallen. We vullen onze rugzak in de nieuwe kiwi-thermos-flessen warme thee, koekjes, noten, foto apparatuur en genoeg lagen want het is frisjes. Hop aan de wandel. We weten van Mirjam dat een ‘paar’ stukken op de route ‘best’ pittig zijn. Na 3,5 km, 2 uur verder en 783 hoogtemeters hoger hebben we ALLEEN MAAR OMHOOG GELOPEN! het is een understatement Mirjam:” een paar best pittige stukken!”🙈 Het begint met een pittige klim tussen de bomen en al snel blijkt dat de boeren die deze route hebben bedacht snel klaar wilden zijn met de route naar de peaks. Geen slinger paadjes waardoor het geleidelijk gaat, nee loodrecht omhoog! Na 400 mtr gaat onze eerste laag al uit, van het is best frisjes, is geen sprake meer. Afpellen en doorrr. Die peaks lijken intussen maar niet dichterbij te komen. Na een uurtje wordt het tijd voor vocht aanvulling. De goedkope KIWI-flessen blijken van top kwaliteit. De rest van de route hebben we beide een verbrande tong van de thee en is het vocht te heet om te drinken. Oké chocolade koekje er in en doorrrr. De vergezichten zijn bizar! Wat een geweldige wandeling, al voelt dat ondertussen niet zo. Maar die toppen gaan we halen! We pakken alle mogelijke foto momenten aan voor een rust moment😃 We lijken op de goede weg. Nog maar ff naar de top. De bewegwijzering geeft aan: laatste stuk naar de top nog 216 hoogte meters. En hij lijkt dichtbij! Dan kun je er rekening mee houden dat het een steil stuk wordt. We bereiden ons voor en pakken naar de thee in de kiwi flessen... goede kwaliteit flessen.... nog niet te drinken zonder je bakkes te verbranden.   Inmiddels zijn we op een hoogte waar sneeuw ligt en inmiddels zijn we echte ‘outdoor freaks’. We gooien wat  sneeuw in de fles 🤣 hej dan ben je een echte! We beginnen aan de laatste fase  naar de peaks. Als je denkt dat het ergste voorbij is, heb je het mis, hier begint t pas. Van een fatsoenlijk pad is geen sprake. Glijden, glibberen,spoorzoeken..... het wordt vanaf hier een ‘stille tocht’ 40 minuten lang geen woord (hiervoor ook al overigens geen adem om te beppen). Alleen wat gehijg en gepuf en blikken die aangeven dat het tijd wordt dat die peak ECHT in beeld komt. Opgeven is geen optie! We gaan er voor.  De thee denken we niet meer aan, de blaren zeggen genoeg. We klauteren verder en dan....... de TOP!! High five, gepuf en dan toch die thee maar weer! Geweldige uitzichten rondom. We kijken op de Tasman zee en de baaien van Banks Peninsula. Daar hebben we het voor gedaan (duhu). De terugweg gaat duidelijk vlotter... alleen naar beneden, lekker voor de bovenbeentjes. En we krijgen weer praatjes, de stille tocht is voorbij. Aan het einde van onze toer belanden we nog in een kudde schapen met een schaapsherder in  een SUV. Het romantische idee van een stoere schaapsherder (met of zonder crocks doet er niet meer toe) is totaal vd baan. Maar toch een leuke ontmoeting....met de schapen.  Moe maar voldaan belanden we op het terras in de zon in  Akaroa. De cappuccino en de moccachino vallen er lekker in, we hebben ze verdiend en met de  twee muffins. Sien ziet op haar firgirl app dat we 1762 calorieën hebben verbrand. Geen probleem dus. We doen nog wat aan sightseeing maar de weg waar we in willen is alleen voor 4wheeldrives 😳 nou wij hebben al gekkere weggetjes gehad... het is de laatste dag... nemen we het risico... nee de kiwi grannies zijn wijs en draaien om. Richting Christchurch voor onze laatste nacht in NZ. De zakkende zon staat recht op de auto en af en toe worden we verblind maar we komen  veilig aan  (onze moeders weer  gerustgesteld). We leveren de auto in en de shuttle chauffeuse is zo vriendelijk om ons bij het hotel af te zetten. Onderweg komen we er achter dat ze toch niets beters heeft te doen 🤣.  Maar wij zijn er blij mee! In het hotel krijgen we nog er update! Executive room .. lekker belangrijk wat dat is maar het is een mega kamer met twee twee-persoonsbedden en een heerlijke douche! Nog een aanbieding, een 3 gangen menu voor weinig ✅. Uiteindelijk moet daar nog wat bij want 1 glas wijn is wat weinig (inclusief)  en de port(jes) en het kaasplankje zit er ook toevallig niet bij. Maar een heerlijke culinaire afsluiting van een fantastische vakantie. Daar proosten we samen op en worden beiden even (heel even) emotioneel. Dat zegt genoeg over hoe geweldig we het hebben gehad. Morgen voor 26 uur onderweg. Dus verwacht ff geen blog. Donderdag onze laatste!  Het is nog spannend want in Hongkong zijn stakingen bij onze vliegmaatschappij. We zijn ingecheckt en het lijkt allemaal oké. 🤞🤞dus als alles goed gaat zijn we donderdagochtend om 6.40 u geland in Amsterdam. En daar worden we opgehaald door een woestaantrekkelijke Nederlandse man, met crocks ( hopen we) 🤣