Ingevlogen reisblogger Brit-dag1 Queen Charlotte track

Kia ora (of op zijn Brabants “goeiendag” - mét zachte G),

Speciaal uit Wellington ben ik overgevlogen (naja, gevaren) om twee dagen met dit fantastische reisduo te mogen doorbrengen. Onderdeel van deze dagen is het schrijven van deze  blog, en heb ik effe geluk: ik mag die schrijven (wel met enig aandringen - en inclusief controle - je weet maar nooit wat voor details in Nieuw Zeeland moeten blijven, onder het mom van “what happens in New Zealand stays in New Zealand”). 

Vandaag zijn we ontwaakt in Picton. Het was een heftige nacht, dat relateer ik niet aan de liters / glazen wijn die al genuttigd waren voor ik arriveerde. Dit was meer gerelateerd aan de kamer waar ik mocht overnachten (refereer naar de vorige blog, iets met 45+ enzo, meer zou ik er niet over uitweiden, als gast was ik maar al te blij dat ik bij dit reisgezelschap mocht aansluiten - al zou ik daarvoor moeten  slapen in de badkamer...).

De enige communicatie die vooraf aan dit tripje heeft plaatsgevonden was “ff nix meer vragen”... dus met wat extra onderbroeken in de tas en zonder enig idee waar ik naartoe zou gaan ben ik op de boot gestapt. Gelukkig hebben de “kiwi grannies 👵🏻🥝” (zoals ik ze even heb omgedoopt) al enige reiservaring opgedaan afgelopen week, dus wist ik dat het wel goed zou komen. Via via wisten we vanmorgen een Nederlands ontbijt te verkrijgen, van appeltaart tot koffiebroodjes en van appelflap tot speculaas (mijn dag kon niet meer stuk: 2 weken van huis en nu al heimwee naar hagelslag en frikandellenbroodjes - dat laatste hadden ze helaas niet, maar ok het gezelschap maakte een hoop goed).

We stapten na een goede bak koffie op de boot en voeren meteen langs een dolfijnshow in het water. Ineke gaf al aan dat ze het “wildlife” in nieuw zeeland toch wel mager vond. Alsof het zo had moeten zijn, en onder het mom van “u vraagt, wij draaien” zwommen er opeens tien dolfijnen naast onze boot (zonder hoepels en instructrices, maar he-le-maal uit het niets in het wild). Na een prachtige boottocht werden we gedropt op een steiger inclusief een ander koppel. Laten we hen voor het gemak “het ouder echtpaar met sketchers gympen en stokken” noemen, dat maakt dit verhaal een stuk leesbaarder. Na goed beseft te hebben dat we toch wel voor het “het ouder echtpaar met sketchers gympen en stokken” binnen moesten zijn op de plaats van bestemming, kon de wedstrijd beginnen....
Klaar voor de start af!🏁
Klauterend en klimmend startten we onze hike. Wat een prachtig gebied! Al het groen, de palmbomen, de watervalletjes, de vogels (ja genoeg wildlife voor Ineke voor de komende dagen in ieder geval). Mijn doel was vooral “geen natte voeten”. Als groentje tussen deze pro hikers liep ik op mijn hardloopschoenen, terwijl Ien&Sien super fashionable wandelschoenen hadden. Ik was vooral bezig met het plassen ontwijken, waar Marcelien niets liever de plassen volledig in sprong... 
Na het bereiken van het hoogtepunt (daarmee bedoel ik het eerste hoge punt van deze trip lieve lezers) was het tijd voor een heerlijke Hollandse appelflap. Daarna was het tijd voor een rondje selfies voor “de gram” (#instagram). Vervolgens kwamen we tot de conclusie dat het “het ouder echtpaar met sketchers gympen en stokken” nog achter lag, waar het competitieve toch even naar boven kwam en we de tocht snel moesten voortzetten. Met een sprint, een glij (vanwege de gladheid) en een klim hebben we onze tocht voortgezet. We dachten nog meer wildlife te spotten... was het een kiwi? Was het een waka? Naja laten we dat in het midden laten, een kiwi klinkt natuurlijk veel leuker, kwamen we na 4 uur aan bij de finish! 
Het leek er op dat we de  wedstrijd hadden gewonnen van “het ouder echtpaar met sketchers gympen en stokken”.... 

Tijdens het inchecken in het prachtige chalet (mocht je ooit twijfelen of reizen met ien&sien een goed idee is - twijfel niet en dóe het - alleen maar goede ideeën hebben deze dames) kwamen we tot de conclusie dat de receptioniste een Nederlandse was. Altijd leuk! 

Een discussie volgde nog of ik deze stilte zou kunnen overleven bij deze slaapplaats (lees; een super mooi chalet aan het water inclusief een prachtig uitzicht). De conclusie was: Sien&ien zouden niets liever willen - ik laat dit maar even onder het “leeftijdsverschilletje” vallen. Zij zullen zeggen “wat een heerlijk rustige plaats” en ik zeg; wat een prachtig chalet met een heerlijk uitzicht, maar in hemelsnaam; “waar is de bar” “waar is het feest” en “hoe laat wordt Guus Meeuwis met Brabant gedraaid -  of voor alle gezelschappen hier  - André Hazes junior met Leef??”

Na een goede cooling down (ik volg graag de CIOS instructrice - die zijn hier tenslotte voor opgeleid 🤔), een theetje, koffietje, Nederlands krentenbrood, zat daar ein-de-lijk de vijf in de klok en werd de wijn geopend 🎊.

En zo sluiten we deze heerlijke hike af met nog meer wijntjes, heb ik zojuist gehoord dat hier een infinity pool is (ik kan deze granny Kiwis 👵🏻🥝 alles wijsmaken - vanavond gewoon skinny dippen in de endeavour inlet baai (dit heb ik even gegoogled want voor mijn gevoel zitten we in de middle of nowhere maar voor de kijkers thuis met Google is het altijd leuk even Maps te openen en te kijken waar we zitten)). Dit zal morgen worden vervolgd maar dat zullen jullie lezen in het reisverhaal van de granny kiwi’s morgen.

Voor nu; bedankt voor het lezen.
Ik ga even high fiven met de “het ouder echtpaar met sketchers gympen en stokken”. Zij komen net binnen (ok; uurtje na ons). Gelukkig hebben we geen Amber alert uit te hoeven sturen...
Preparered by: Brit
Reviewed by: de kiwi grannies
#accountants