WOW!

Grapje! Er zijn geen woorden voor een dag als vandaag maar we gaan er toch een paar woorden aan besteden! 

The mountains are calling! De bergen in Whistler roepen ons. We kijken uit naar vandaag. Beetje op tijd weg …… maar ook niet te vroeg hè, tis vakantie. Om half 10 staan we beneden aan de gondel maaar die nemen we niet 😝 eerst een goeie bak cappuccino en thee en dan gaan we omhoog! 3 km en we stijgen 500 meter. Voor ons best pittig nemen we van tevoren al aan. Gister bij het visitor centre de info hierover opgehaald. Lopen naar het middle station en dan met de lift naar de piek. Wij: kun je ook naar beneden lopen? Behulpzame mevrouw: niet doen daar zijn de paden niet voor gemaakt.  Oké dus wel om omhoog te lopen 🚶‍♀️ maar niet om omlaag te gaan…. Bijzonder verhaal. Maar oké. En ladies: als je loopt tot het middenstation is een kaartje voor de liften maar $45 … de helft dus. Als echte Hollanders maar vooral om onszelf uit te dagen en te genieten (denken we) gaan we lopen naar het tussen station. We zijn voorbereid, rugzakje vol, eten & drinken en wat warmere kleding. Man man wat zijn we wijs. Hoe grijzer hoe wijzer 👵🏼 we volgen ascent trail… vrij vertaald OMHOOG! Er is beloofd dat we veel bochten hebben 🤣 het begint soepeltjes maar langzaamaan wordt t pittiger, we zijn getraind van de afgelopen 2 weken en het gaat top. Totdat we op het tussenstuk zitten. Ineens begrijpen we de tekst onderaan de berg op een bord ‘ alleen voor fysiek fitte piepels’.  Omdat het steil is zijn er wat trappen gemaakt. De stappen zijn net te hoog en ongelijk.  We hebben inmiddels een fobie ontwikkeld met alles wat met TR begint, TRappen en TReinen. De hartslag gaat lekker omhoog! Maar rustig en gestaag en zwetend gaan we door. Net als je denkt dat je dan weer recht hebt op een wat vlak stuk om ff bij te komen zien we een bord: Let op je tempo, er volgt een heel steil stuk van 300 meter! Prima, even pauze en moed verzamelen. Lets Go! Onderweg heeft ien een mantra: vanavond eet ik oesters 🦪 daar doe ik het voor. Sien heeft al 45 min plezier van die lekkere cappuccino beneden dus denkt nog even niet aan oesters.  Voor we het weten 300 mtr ✔️maar het vlakke stuk waar we vinden dat we recht op hebben, blijkt er niet te zijn en doooorrrr! Na 1,5 uur staan we keurig met een brede lach onder het stof en nat van het zweet bij de gondel 🚠 gefixt! Nu verder naar boven voor t volgende avontuur. We komen aan op de top van  Blackcomb mountain. Prachtige uitzichten op Whistler en op de besneeuwde toppen aan de andere kant. Hier heb je meteen last van ski- kriebels! Dus nog een keer terug in de winter.  Ooit. Hierboven weer de link naar de Olympische spelen, de ringen en de Inukshuk, een stenen beeld, lijkend op een mens en iedereens vriend. Prachtig boven op de top met de besneeuwde toppen  op de achtergrond en de blauwe lucht (sorry maar het is hier heerlijk weer). Hier lopen we nog een trail, geen zin maar niets willen missen en dan stappen we in een briljant stuk techniek. De Peak to Peak lift. De feiten op een rij:

Hij loopt van de top van de Blackcomb mountain naar de bijna top van Mount Whistler 

4.4 km lang

3,1 km zonder palen 😳

Het laagste punt van de lift hangt 465 mtr boven de grond

Kabels hebben een doorsnede van 5,5 cm ( best weinig)

In 1 jaar gebouwd 

2 cabines hebben een glazen bodem

Indrukwekkend is een understatement! Wat een gevaarte en wat een gat waar je inkijkt. Respect voor deze architect. Bovenaan zitten we op Whistler mountain maar nog niet op de top! Eerst nog een kleine wandeling naar beneden… dus straks weer omhoog. Zonder irritante trappen, dat dan weer wel. Maar daar boven op de top moeten we zijn. Met een stoeltjeslift eerst en dan zijn daar twee toppen die verbonden zijn met een ‘ stalen loopbrug’.  Ien kijkt er naar uit en slaat dit liever over maar ….. je bent maar 1x in Canada dus gaan! We maken aan het begin een paar foto’s, hier nog  schaterlachend. Dan de loopbrug op 🤣 ien knijpt het sap uit de leuning maar gaat! Het beweegt wat (zij vindt dat t heel veel schommelt 🤪) maar haalt overkant. Sien vindt dit prachtig en zorgt voor de fotoshoot zodat we altijd de foto’s nog hebben. Aan het einde nog een overhang. Geweldig! Ien nog een keer! Neeeee! Helder. Ook hier weer geweldige uitzichten op gletsjers. De natuur is overweldigend. We gaan met de immense Peak to Peak gondel weer terug en belanden in de paraplu ☂️ bar! Geen gekkigheid, een frisje😀 deze keer. Na een uurtje houden we het voor gezien en gaan we terug het dal in! Ien ruikt haar welverdiende oesters 🦪 al. In de lift zitten we met een hele vriendelijke Canadese dame, die vertelt dat ze de hele helling omhoog is gelopen en boven nog twee uur heeft rond gesjouwd. En jullie, nou we zijn gegaan tot de helft… we zeggen het niet maar denken er achteraan en jij bent 20 jaar jonger en wij komen uit een plat land dus. Ze kletst wat, geeft ons nog wat tips voor Vancouver Island, helemaal gezellig. Totdat ze vraagt: zijn jullie al met pensioen? De liefde is gelijk over.  Gek wijf, pensioen we mogen nog even. Bye bye jaja have a Nice day. Jij ook. We landen in het dorp en trakteren ons op een drankje. Nog iets te vroeg voor de oesters. Even de social media bijwerken met de gratis Whistler WiFi en dan om 18.15 uur naar Araxi voor de 🦪🦪🦪 heeft u gereserveerd? Uh nee, wie eet er nog meer oesters dan? Om 19.30 uur hebben we plaats. We gaan op een bankje zitten In het park en beginnen vast aan ons verhaal, dan een appje dan we om 18.59 u een tafeltje hebben. We komen er aan! Oh my God! Het wordt een vis-toren met oesters, zalm, sushi Rolls, garnalen, tonijn en ceviche, niet normaal lekker! We toppen deze prachtige dag af met een kop koffie en een zoetje, een goddelijk zoetje zeg maar gerust. Wat een dag! Terug op de camping om 21.30 uur duiken we gewoon ons bed in. Nagenieten, verhaal afmaken en lezen. Morgenochtend vertrekken we naar Vancouver voor de overtocht naar Vancouver Island. Wordt vervolgd!